وضعیت ارایه خدمات آموزش به بیمار و عوامل سازمانی تأثیرگذار بر آن در بیمارستان های دانشگاهی مشهد-1387

مقدمه: در چارچوب استراتژی ارتقاء سلامت، یکی از مهم ترین نقش های اجرایی که از بیمارستان ها انتظار می رود، ارائه برنامه های آموزشی – ارتباطی برای بیماران می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت ارایه خدمات آموزش بیمار و شناسایی موانع و عوامل تأثیرگذار سازمانی د ربیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود.      روش تحقیق: در این پژوهش 441 نفر بیمار،200 پزشک و185 پرستار و70 سرپرستار و مدیر از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی سال 1387 شرکت داشتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه جمع آوری گردید. تحلیل داده ها توسط آزمونهای آماری کای دو و آنالیز واریانس انجام گردید.      یافته ها: در این مطالعه تنها 42% بیماران آموزش های مورد نیاز را دریافت نموده بودند، هر چند عمده آنان از میزان زمان اختصاص داده به آموزش (د ر3,83% موارد کمتر از 5 دقیقه) و محتوای آموزش رضایت کافی نداشتند. در مورد این نقیصه 4/79% پزشکان، کمبود وقت را مهمترین مانع آموزش بیمار معرفی نمودند. 72% مدیران بیمارستان ها هم امکان ایفای نقش آموزش از سوی پرستاران را در شرایط موجود منتفی دانستند.     نتیجه گیری: برنامه آموزش بیماران در بیمارستان های مورد مطالعه در وضعیت رضایت بخش نیست و لازم است برای رفع این مشکل یک برنامه مداخله ای چند وجهی از سوی مسئولین در نظر گرفته شود؛ برنامه ای که هم در جهت تغییر نگرش بیماران، پزشکان و مدیران ارشد بیمارستان ها وارد عمل شود و در جهت رفع موانع موجود از جمله نبود فضای آموزشی مناسب برای بیماران، نبود مواد آموزشی مناسب و حجم زیاد کاری پرستاران تلاش نماید.